Rozdział 2

18 czerwca 2012r. Miejsce: Główna Baza Strażników Marzeń

         Strażnicy zaczęli się coraz bardziej martwić o Jacka bo zaczął zachowywać się coraz dziwniej. Najpierw chodził coraz bardziej zaspany, gdy wychodził z kuchni ginęła jedna szynka, jeszcze częściej nucił swoją kołysankę, kilka razy nawet mówił sam do siebie, a jak był w swoim w nicy słychać było jego psychiczny śmiech, jęki, warczenie jakby jakiś stwór albo ta kołysanka. Za to gdy był wśród towarzystwa starał się zachowywać normalnie. Raz gdy yeti niósł tacę z indykiem Jack oblizał łakomie usta i omal nie rzucił się na stwora. Teraz minęły 2 miesiące od jego pierwszego dziwnego zachowania i cały czas się pogarsza…

19 czerwca 2012r. Miejsce: Arendelle, Norwegia

         W pewnym mieście żyła sobie pewna dziewczyna. Nazywała się Elsa Frozen. Miała piękne duże turkusowe oczy, zgrabny nosek, wąskie różowe usta i mało widoczne piegi. Od jej długie platynowe włosy często spinała w luźnego warkocza. Bardzo lubi kolor niebieski więc zawsze w sowim ubiorze musi mieć jakiś dodatek w tym kolorze. Posiada piękny dar… dar panowania nad zimą. Ma 19 lat… tak na tyle wygląda, a naprawdę ma ponad 350 lat i jest tajną Strażniczką Świata. Widzą ją wszyscy ale nie wszyscy znają jej prawdziwej tożsamości. „Prawie” bo wiedzą o tym jej najbliżsi przyjaciele i siostra choć nikt nie wie czemu ona też jest nieśmiertelna. Od niej przyjaciele to Roszpunka Corona, Merida Dun Broch, Astrid Hofferson, Czkawka Haddock, Julian Szczerbiec dla przyjaciół Flynn i Kristoff Troll i nie możemy zapomnieć o jej młodszej siostrze Annie.

         Elsa właśnie biegła w stronę szkoły próbując wsadzić do torby swój kostium. Właśnie była na jednej misji i miała złapać jakiś gang. Tak El dzięki mocy jest taką jakby super bohaterką.  Kiedy dobiegła do szkoły wpadła do damskiej toalety szybko rozwiązała i tak ledwo trzymający się warkocz, przeczesała włosy, zaplotła je w warkocz, (powtarza się wiem :(- dop. aut.) przemyła twarz, zrobiła sobie lekki makijaż, poprawiła ubranie i ruszyła żwawo w kierunku klasy. Gdy była przed drzwiami do klasy angielskiego wyrównała oddech i weszła nie pewnie do klasy.

         - Dzień dobry. Przepraszam za spóźnienie… - unikała wzroku nauczyciela.

         - Speak english, pleas. – powiedział nauczyciel.

         - Ech… Good morning. Sorry I’m late.(dats maj perfekt inglish xD – dop. aut) – odpowiada niepewnie, a potem usiadła do ławki obok Punki.

         Lekcje mijały strasznie długo i nudno ale gdy zabrzmiał ostatni dzwonek wszyscy uczniowie wyszli z budynku robiąc wielki harmider. Gdy przyjaciele wyszli ze szkoły rozmawiali wesoło i obgadywali jakiegoś nauczyciela, a gdy przechodzili obok jakiegoś zaułka usłyszeli przerażający pisk jakiejś dziewczyny. Elsa szybko tam wbiegła, a to co zobaczyła zmroziło jej krew w żyłach. Za gardło jakiejś dziewczyny trzymał ją jakiś stwór albo raczej pół stwór. Miał białe włosy przykrywające oczy ale i tak dało się zobaczyć czerwone niczym krew źrenice i przekrwione białka. Widać było w nich –oczach- szaleństwo, nienawiść i szczęście ale takie psychiczne. Twarz wyglądała jak od jakiegoś chłopaka, szpiczaste uszy, długie kły z uśmiechających się psychicznie ust. Na sobie miał poszarpaną granatową bluzę, brązowe też poszarpane spodnie, a z paznokci wyrastały mu długie czarne pazury. Stwór trzymał ją za gardło kilka centymetrów nad ziemią, a dziewczyna machała nogami w powietrzu i próbowała się uwolnić, a w oczach miała łzy i przerażenie.

         - Pomocy! – wrzeszczała, a potwór wzmocnił uścisk, uśmiechnął się szerzej, a drugą rękę zaczął przybliżać do jej gardła. Elsa szybko się ogarnęła, zrzuciła z ramienia torbę i wystrzeliła w stronę stwora promień lodu ten zaskoczony zawył z bólu, puścił dziewczynę, a ta szybko pobiegła do przyjaciół i schowała się za Flynnem.

         - Uciekajcie stąd! Nie wiem ile go powstrzymam! – krzyknęła El robiąc kolejny ruch. Przyjaciele szybko wybiegli z zaułka, a blondynka została sama z potworem. – No chodź kotku i pokarz co potrafisz. – potwór ryknął wściekle i machnął ręką z której wyleciał lód młoda bohaterka szybko zrobiła unik. – Lód? Będzie ciekawie… - szepnęła do siebie.

         Stwór sięgnął za siebie i wyciągnął mały kawałek drewna Elsa na to zaśmiała się ale gdy stwór nim machnął stał się długim zakrzywionym kijem, machnął nim mocno a Elsę popchnął bardzo mocny wiatr i wpadła z całej siły na ceglaną ścianę jęknęła głośno i padła nieprzytomna na ziemię. Stwór wydał z siebie złowrogi rechot, schował laskę i podszedł do leżącej Elsy lecz gdy chciał ją podnieść za gardło koło jego ręki przeleciała strzała. Zaskoczony spojrzał w stronę skąd przyleciała i zobaczył Meridę z kolejną strzałą nałożoną na łuku, a koło niej stali Czkawka i Flynn. Stwór wydał z siebie wściekły warkot i pobiegł głębiej w zaułek. Chłopcy szybko pobiegli podbiegli do Elsy wzięli ją pod ramiona i wyciągnęli z zaułka. Gdy wyszli zobaczyli grupkę gapiów wokół tej dziewczyny.

         - Czego tu?! Won! Nie ma nic do oglądania! – krzyknęła Mer na co El obudziła się szybko i wyrwała im się i krzyknęła.

         - Gdzie on jest?! Czemu mnie stamtąd wzięliście?! Dawajcie tego stwora! – gdy to krzyknęła wszyscy spojrzeli na siebie nie pewnie, a potem zaczęli się rozglądać nerwowo dookoła i iść w swoją stronę dużymi grupkami. Przyjaciele stali chwilę, a potem poszli do tej dziewczyny, która cały czas się trzęsła z przerażenia. - Wszystko w porządku… Już go nie ma… - próbowała ją uspokoić.  – Jak się nazywasz?

         - E-Emma O-Overland… - głos drżał jej nadal.

         - No dobra Emma… Powiesz nam co się tam stało? – spytała spokojnie Elsa.

         - N-No… Szłam ze szkoły jak zawsze, a kiedy byłam obok tego zaułka usłyszałam jakąś dziwną piosenkę więc poszłam zobaczyć co tam jest ale zobaczyłam tego potwora… To było straszne… Te oczy… - zaczęła płakać, a Roszpunka mocno ją przytuliła.

         - Piosenka? A pamiętasz może jak ona leciała? – spytała Punka.

         Emma chwilę się zastanowiła, a potem zaprzeczyła zaskoczona.

         - N-Nie pamiętam jej… - powiedziała z niedowierzaniem.

         - Acha… Czyli potworek swoje ofiary wabi piosenką, a jak mu się nie uda jej dopaść to w jakiś dziwny sposób ona znika im z pamięci i może potem te same osoby złapać… Sprytne… - zastanawiała się na głos El.

         - Co zamierzasz zrobić El? – spytała Merida.

         Blondynka uśmiechnęła się szeroko, a jej oczy zabłysły niebezpiecznie.

         - Jak to co? Zamierzam zapolować na potworka.

**********************

Siemaneczko Nutki!

Tak przepraszam, że tak długo czekaliście ale jakoś tak wyszło, że mi się nie chciało xD

Tja... Ollka leń xD

Mam nadzieję, że rozdział się podobał i El jako taka super bohaterka xD Nwm co ćpałam kiedy to pisałam ale spoko xD

To co? 

Trzymajcie się Mrocznie!

Pozdrawia Ollka PL!!

Ja nie chcę do szkoły!!